Ik ben deze blog begonnen uit een soort van frustratie. Ik zag op TV en om me heen allemaal moslims namens de Islam en namens mij praten terwijl ik het pertinent met hen oneens ben. Ik zag veel moslims in de verdediging gaan en alleen maar over islamofobie praten terwijl de essentiële zaken niet aangekaart werden. Dit bracht me bij Theo van Gogh en ik begon de artikelen op zijn website door te nemen. Zijn humoristische scheldkretologie nam ik met een korreltje zout, het was zijn stijl, maar hoe meer ik las, hoe meer ik het met hem eens was en hoe minder ik de moslims begreep over wie hij het had en met wie hij in discussie was. Het viel me op dat ze niet goed leken te begrijpen dat hij een voor de democratie essentiële vrijheid verdedigde, nl. de vrijheid van meningsuiting. Ook na zijn dood heb ik geen moslims zien opstaan die het vaandel van de vrijheid van meningsuiting oppikken. Hij wordt maar ten dele opgepikt, alleen als het gaat om het verdedigen van de eigen ongezouten meningen wordt dit recht aangehaald, niet het recht van de ander. Maar de vrijheid van meningsuiting gaat juist om het recht van de ander. Zelfs als we gekwetst zijn is het onze plicht om zelfs met gevaar voor eigen leven dat recht van die ander te verdedigen.
‘’ik ben het niet eens met wat u zegt, maar ik sta met mijn leven in voor uw recht om het zeggen.” –Voltaire
Maar laat het nu juist Voltaire zijn wiens werk door Tariq Ramadan (zelfbenoemde vertegenwoordiger van moslims in het Westen) bestreden werd. Alhoewel Ramadan zegt de democratie en de vrijheid van meningsuiting te steunen heeft dit niet voorkomen dat hij in 1993 in Genève een heftige champagne lanceerde om de vertoning van een klassiek toneelstuk van Voltaire (Le fanatisme, ou Mahomet le Prophete, door Voltaire geschreven tegen religieus fanatisme in het algemeen) tegen te houden, welke ter gelegenheid van de driehonderdste verjaardag van Voltaire gepland was. De directie van de toneeluitvoeringen noemde het censuur en wilde niet toegeven, maar het toneelstuk werd door de directie Culturele Zaken van de stad Genève vanwege vermeende ‘diskreditering van de Islam’ toch geschrapt.
Heel jammer, het zou juist getuigen van democratisch inzicht als hij als moslim voor de vertoning van het toneelstuk zou zijn en het eventueel met gevaar voor eigen leven zou hebben verdedigd. De Islam is een religie die prima samengaat met de rede, vrijheid van meningsuiting en de democratie. Zonder die essentiële waarden hebben wij moslims geen vrijheid meer om onze Islam in alle vrijheid te beoefenen. Jammer dat Tariq het niet heeft begrepen. Mij vertegenwoordigd hij in ieder geval niet. Ik verdedig de vrijheid van meningsuiting met alles wat ik heb. Het is een van de kroonjuwelen van de democratie die door Voltaire en door Van Gogh met hun leven zijn verdedigd. En daarom wijd ik deze blog aan Theo van Gogh, de Gezonde Roker. Met een knipoog,
De Gezonde Moslima