In de naam van god de erbarmelijke erbramer
Het is vandaag precies een jaar geleden dat ik mijn blog ben begonnen. Mijn allereerste stuk schreef ik naar aanleiding van mijn frustratie over het gebrek aan steun voor de vrijheid van meningsuiting door de moslimgemeenschap, zie http://degezondemoslima.weebly.com/blog/theo-van-gogh.
De vrijheid van meningsuiting is het grootste goed van onze democratie. Het is een goede indicatie van de mate van ontwikkeling van een land. West-Europa en Canada steken met nek en schouders uit boven alle andere landen in de Wereld. Deze vrijheid moeten we dus koesteren. Toch is het niemand onschoten dat juist deze vrijheid op dit moment volop bestreden wordt. Ik las vandaag in een artikel in de Metro http://www.metronieuws.nl/nieuws/binnenland/2016/05/wilders-krijgt-uitstel-tot-ergernis-van-het-om dat de rechter weigerde dat Geert Wilders deskundigen zou mogen oproepen. Waarom zou een rechter deskundigen mogen weigeren ? Is dat niet een beperking van vrijheid van meningsuiting ? Ik ben zelf Marokkaan, Geert heeft het over mij als hij ‘minder, minder, minder Marokkanen ‘ roept en al lijkt het paradoxaal, maar ik als liberaal zal tot mijn laatste snik zijn recht verdedigen om dat te mogen roepen. Ik snap niet waarom er rechters aan te pas moeten komen. Het is onnodig. Hij heeft recht van spreken. Ik vind het eigenlijk al een gotspe dat hij genoodzaakt is om 24-uurs bewaking te nemen, puur en alleen om zijn meningen. We leven in een rechtstaat verdomme (sorry voor het taalgebruik), mag een mens dan niet zijn gedachten delen zonder dat de gedachtepolitie zich ermee komt bemoeien ?
Ook de enorme haatreacties op het politieke aantreden van Sylvana Simons zijn op z’n zachtst verontrustend. Mag een politica eens een mening hebben die kritisch is ? Ze had nog niks inhoudelijks gezegd, een youtube filmpje waarin ze een aankondiging doet dat ze met DENK in zee gaat is genoeg. Gevoelige snaren werden overal geraakt, Zwarte Piet mag niet afgeschaft worden, Sylvana zou Nederland haten, Sylvana zou uitgezwaaid worden op 6 december, Sylvana dit Sylvana dat, na welgeteld een videotje. Ik hoop dat de noodzaak om een 24-uurs bewaking haar bespaart zal blijven. Een democratie is mooi, omdat het alle meningen recht van spreken geeft, juist die meningen waar niet iedereen het mee eens is. Wat er gebeurt als we dat niet meer doen is dat we geen rechtstaat meer blijven, maar een politiestaat worden, zoals in het Egypte van Sisi.
Twee weken geleden heb ik een Skype-gesprek gehad met advocaat Reda Eldanbouki die in Egypte een leidinggevende vrouwenrechtsactivist is die het voortouw neemt in het bestrijden van vrouwenbesnijdenis in Egypte. Dit is hoognodig in Egypte waar 97 procent van de getrouwde vrouwen genitaal zijn verminkt. Zijn activisme wordt hem niet in dank afgenomen. Religieuze leiders hebben fatwa’s tegen hem uitgesproken en de regering van Sisi doet er alles aan om zijn mond te snoeren. Zoals een paar weken geleden toen Reda naar een vrouwenconferentie in Marokko wilde vliegen om een training over vrouwenrechten bij te wonen.
Om drie uur s ‘nachts arriveerde hij op het internationale vliegveld in Cairo. Zijn vliegtuig zou om 6:13 vertrekken. Toen hij z’n paspoort wilde laten stempelen werd hij aangehouden: “U bent gezocht door de Nationale Politie.” Hij werd in een cel gestopt samen met criminelen van internationale afkomst. Reda had niet helemaal door wat er gebeurde: “Ik ben een mensenrechten-advocaat!” “Dat weten we,” was hun reactie. “Waarom wilt u naar Marokko gaan ?” “Ik ga een training bijwonen over mensenrechten voor vrouwen.” Ze vroegen hem ook naar zijn reisgenoten en met wie hij deze training gaat volgen. Hij was met een groep mensen, maar voor hun veiligheid zei hij dat hij alleen was. Een uur later mocht hij niet naar de wc of wat drinken. “Ze gingen door m’n bagage als wilde honden”. Hij smeekte ze tevergeefs om z’n paspoort en bagage toen zijn naam werd opgeroepen…het vliegtuig vertrekt nu. De douanepolitie gaf geen gehoor. Pas om 7:00 lieten ze hem weer vrij, hij had z’n vliegtuig gemist. Paspoort zou hij op 5 mei bij z’n lokale overheid op kunnen ophalen, maar toen hij dat deed was het antwoord; ‘’ nee, wij weten van niks”. “Natuurlijk hebben ze mijn paspoort. Als ik ze over mijn vliegreis vertel en de aanhouding dan is de kans groot dat ze me arresteren. Ze willen dat ik hun informant zou worden, maar ik ben een rechtschapen iemand, ik kan dat niet doen. Daarom zijn ze me nu aan het tiranniseren. Als ik naar mijn huis ga dan loop ik de kans opgepakt of aangevallen te worden. Ben ik op kantoor, dan loop ik daar weer gevaar. Ik moet constant van plek wisselen en onderduiken om te voorkomen dat ze me te pakken krijgen. Ik heb net nog een andere uitnodiging gekregen voor een conferentie in Kenya, maar ik kan er niet naartoe, omdat ze mijn paspoort ingenomen hebben. Ze willen dat ik gek wordt. Ik ben erg droevig, ik kan niet reizen, ik kan niet werken, ik loop constant gevaar. Op 10 oktober had ik een hele belangrijke conferentie opgezet, ik zou een hele belangrijke training geven waarbij de belangrijkste sleutelfiguren op het gebied van de mensenrechten in Egypte aanwezig zouden zijn. De Equal Rights Trust werd door Reda ingeschakeld om twee belangrijke trainingen te geven. Met mijn eigen geld heb ik de gehele conferentie bekostigd. Alles was tevergeefs, de politie heeft me hardhandig opgepakt en alles afgelast. Ik wordt gestraft, omdat ik voor vrouwen vecht, omdat ik wil dat vrouwen en mannen gelijke rechten krijgen. Ik heb Front Line Defenders benaderd met mijn probleem. Ze vertelden me dat ik ze altijd kon bellen als ik in moeilijkheden zou komen, maar toen ik ze opbelde zeiden ze dat er op dit moment te veel problemen zijn in Egypte. “We can’t help you, heel Egypte is een dictatuur, we kunnen niet overal een artikel over schrijven. We schrijven over incidenten in Marokko, de V.S, Zuid-Afrika etc………maar in Egypte is er elk uur wel een ernstige schending van een mensenrecht, dat is te veel.”
Wat doe je nu ?
Ik ben een advocaat, maar ik kan m’n werk bij de rechtbank niet doen, omdat ze me kunnen aanvallen. Ik probeer dus onder te duiken in een andere stad, niet voor te lang, want dan kunnen ze me op het spoor komen. Ik ben sinds twee mei ondergedoken. Waar ik het meest angstig voor ben is dat ze me laten verdwijnen. Mensen in Egypte zijn op dit moment bang. Niemand durft wat te zeggen. Ik kan me echter de mond niet laten snoeren, dit is mijn werk en mijn passie, ik wil vrouwen helpen, ik kan hier niet mee stoppen. Ik heb nu nog 500 pond om van te leven, dat is niet genoeg om mijn eigen huur en die van het vrouwencentrum te kunnen betalen. Ik ben dus in diepe problemen.
Wat ben je van plan ?
Ik vraag de internationale gemeenschap om me te steunen. Als ik gesteund wordt dan zal de Egyptische overheid mijn paspoort teruggeven en ophouden met mij te terroriseren.
Weet jou vriendin Nawal El Saadawi hiervan ?
We hebben het niet over deze zaken met haar. Ik wil haar niet aan het huilen maken. Ik wil haar laten lachen. Nawal is een hele goede vrouw, maar ze is op dit moment oud en ernstig ziek. De mensen om haar heen willen haar opvrolijken, we kunnen haar niet telkens zeggen; “Nawal , jou vriend Reda heeft problemen, jou vriend Mohammed heeft problemen, jou vriendin Fatima heeft problemen etc.” We willen haar hoop, geen wanhoop geven. Ze kan praten, maar niet veel, ze heeft moeite met ademen. Vroeger schreef ze aan haar boeken, nu kan ze dat niet meer. Ze probeert elke maand een conferentie te geven. Samen met drie anderen praat ze dan over vrouwenrechten en de erbarmelijke situatie waarin ze nu zitten. Daarna gaat ze naar huis. Vaak kan ze niet elke maand een conferentie geven, het wordt te zwaar voor haar. Als ik bij haar ben praat ze met me over haar droom van gelijke rechten tussen man en vrouw, het eindigen van FGM en gelijkheid tussen moslims en christenen in ons land. Haar bekende uitspraak is: “We are in the same country, all of us are Egyptian.”
Wat kunnen wij mensen uit het Westen doen om de vrouwen van Egypte te helpen ?
Ze kunnen artikels schrijven, bloggen of de sociale media gebruiken om de Egyptische regering onder druk te zetten. Ze kunnen internationale organisaties vragen om kleine onafhankelijke mensenrechtenorganisaties als de mijne te steunen. Mijn organisatie is een NGO en is onafhankelijk van de Egyptische overheid. Op dit moment krijgen onafhankelijke organisaties als de mijne geen internationale steun, ik betaal alles zelf. Alleen staat-gelieerde organisaties krijgen op dit moment internationale steun, maar die doen niks voor de mensenrechten. Ook wil ik ze vragen om ook buiten Alexandrië en Cairo actief te zijn. Het zijn juist de steden buiten het centrum waar de situatie van vrouwen precair is. Mensen in Alexandrië en Cairo hebben betere levens en meer kansen dan de mensen erbuiten…
President Sisi wordt in het Westen als een held gezien, wat vind je hiervan ?
We leven op dit moment in een grote gevangenis. Onder Sisi’s regime heeft de dictatuur enorme proporties aangenomen. De economie is corrupt, de gezondheidszorg is corrupt, met de mensenrechten is het ernstig gesteld, het wordt van erg naar erger. Ik kan op ieder moment in de gevangenis belanden. Zelfs Mursi was beter dan Sisi. Het leven onder Sisi is alsof je in de hel zit. Het is een kwaadaardige dictatuur. Hij zegt ik hou van jullie, ik hou van alle Egyptenaren, maar als hij met mensen praat geeft hij ze geen toestemming om terug te praten. De aangestelde Council of People mag niet met hem praten. Mursi is niet veel beter, maar Sisi is nog meer een dictator. Als hij alle macht in eigen handen heeft kan hij zijn leven lang aan de macht blijven. Normale mensen kunnen hier geen president worden, alleen een militair kan president worden. De militaire sector is ontzettend corrupt, een goede man kan daar niet in een leiderschapspositie opklimmen. Waar de militairen bang voor zijn is de civil society, omdat wij dit weten, we weten hoe corrupt ze zijn, daarom hebben ze met name op de mensen van de civil society een jacht geopend.
Mensen in het Westen geloven dat Sisi een noodzakelijk kwaad is in de strijd tegen IS
Daesh wordt door het regime gebruikt om het Egyptische volk bang te maken. Sisi maakt veel propaganda over Daesh om zijn eigen positie te versterken. Het Egyptische volk is solidair en eensgezind, Daesh kan hier geen wortel schieten. Op dit moment is Egypte in rep en roer nadat informatie vrij is gekomen dat Sisi een Egyptisch eiland aan de Saoedische koning gaat geven. Waarom geeft hij een eiland aan de Saoediërs ? Dit is Egypte, geen Saoudi Arabië! Ik wilde deze zaak bij de rechtbank bepleiten, maar Sisi heeft de documenten laten verdonkeremanen waardoor ik de zaak terug moest trekken wegens onvoldoende bewijs.
Wat zou je aan Bert Koenders, de Nederlandse minister van buitenlandse zaken willen zeggen ?
Ik wil hem vragen of hij me kan helpen om mijn paspoort terug te krijgen. Ook wil ik hem vragen om onafhankelijke mensenrechtenorganisaties in Egypte te steunen. Ik zou u graag willen vragen om mij uit te nodigen om in Nederland een training te geven. Ik heb hier veel problemen, ik wil vrouwen helpen, maar mijn werk wordt me onmogelijk gemaakt. Ik heb een passie voor mensenrechten, vrouwenrechten in het bijzonder, maar kan m’n werk niet doen zonder vervolging en intimidatie, ik heb uw steun hard nodig.
Reda Eldanbouki
Women’s Centre for Guidance and Legal Awareness
[email protected]
00201011189178
Met een gezonde handdruk,
De Gezonde Moslima